بازی نیمه نهایی جام حذفی با بازی دو تیم پر طرفدار پایتخت جذابیت مضاعفی پیدا کرد و باعث شد در شرایط کرونایی این روزهای جامعه علاقمندان به فوتبال منتظر دیدن یک مسابقه حساس دربی (شهر آورد) ،بین تیمهای استقلال و پرسپولیس  باشند. 

بر هیچ کس پوشیده نیست که نبرد این دو تیم علا وه بر یک مسابقه در داخل زمین ، حساسیتهای زیادی را نیز برای هواداران به همراه دارد. در نتیجه بازیکنان و مربیان هر دو تیم تلاش خواهند کرد با برد در این مسابقه ، جایگاه خود را در دل هوادارانشان محکم تر کرده و اعتبار ویژه ای را نزد هواداران بدست آورند.به بهانه این بازی مهیج بر آن شدم تحلیلی بر سیستم و ترکیب احتمالی دو تیم در این بازی داشته باشم .

فرهاد مجیدی در بازی اول مقابل سپاهان که در لیگ برتر انجام شد تیمش را با سیستم 4-4-2 به میدان فرستاد . به ترتیب از راست به چپ غفوری، چشمی، غلامی و میلاد زکی پور در خط دفاعی و فرشید اسماعیلی ، آرش رضاوند و مسعود ریگی در خط هافبک ، و قائدی و شیخ دیاباته در خط حمله بازی میکردند .

و اما در بازی دوم که در جام حذفی برگزار شد تیم فرهاد مجیدی با ترکیب و سیستمی  متفاوت به میدان رفت . سیستم بازی استقلال در این بازی 3-5-2 بود که قابلیت تبدیل شدن به سیستم 3-6-1 و 5-4-1 را داشت. سه مدافع مرکزی استقلال در این بازی عبارت بودند از: دانشگر،یزدانی و عارف غلامی . هافبکها به ترتیب از راست ووریا غفوری ، ریگی ،چشمی ،کریمی،و میلیچ و دو فوروارد هم رضاوند و قائدی بودند . این نفرات در حالی به میدان رفتند که مجیدی در بازی دوم از داشتن نفراتی چون فرشید اسماعیلی ،ارسلان مطهری ،دیاباته رضا آذری و مرتضی تبریزی بدلیل مصدومیت محروم بود. سوال اینجاست که نداشتن بازیکنان فوق باعث شده که مجیدی ترکیب و سیستم سه دفاعه را برگزیند و یا هدف دیگری از این سیستم دنبال میکرد. شباهتی که در هر دو ترکیب استقلال مقابل سپاهان دیده میشود استراتژی مشابه استقلال در هر دو بازی است . استراتژی که کادر فنی استقلال در بازی با سپاهان ( خصوصا در بازی دوم ) اتخاذ کرده بود یک بازی دفاعی بود که با احتیاط همراه بود و قبل از هر چیز در این دو بازی استقلال به فکر گل نخوردن بود و سپس به این فکر بود که از موقعیتهای بدست آمده نهایت استفاده را ببرد و سرانجام با ارائه یک بازی اقتصادی توانست از موقعیتهای محدودی که در بازی بدست آورد نهایت استفاده را ببرد و با مهار مهاجم سر زن سپاهان و همچنین جلوگیری از ارسالهای از کناره ها موفق شد بازی را به نفع خود به پایان ببرد. با توجه به اینکه تاکتیک اصلی سپاهان ارسال توپ به روی دروازه و استفاده از ضربات سر استنلی کیروش بود ،استقلال توانست با قرار دادن دو مدافع کناری خود و سه دفاع مرکزی هم ارسالها را تا حدودی مهار کند و هم اجازی زدن ضربات سر را به کیروش ندهد . 

به نظر میرسد کادر فنی استقلال در بازی با پرسپولیس هم استراتژی دفاعی خود را حفظ میکند ، زیرا نمیخواهد بازنده بازی دربی باشد ولیکن بازی کردن با  پرسپولیس از جهاتی با سپاهان متفاوت است . زیرا پرسپولیس اگر چه از چپ و راست بر روی دروازه حریف ارسال میکند ولی نحوه ارسال بازیکنان کناری پرسپولیس با سپاهان متفاوت است . با توجه به اینکه پرسپولیس مهاجم سرزن کلاسیک ندارد و مهاجم آنها یعنی علی علیپور بیشتر در پاسهای عمقی و فرار های پشت مهاجمین و یا ارسالهای از جناحین که بصورت مورب و کوتاه ارسال میشود تبحر دارد . 

اگر خاصیتهای مهاجمین پرسپولیس و موفقیت مدافعان استقلال در مهار استنلی کیروش را کنار هم بگذاریم بعید است که یحیی گلمحمدی استراتژی سانتر بلند از جناحین را اتخاذ کند.